Z tym zewem kojarzy mi się Grubson. Artysta wielowymiarowy, który trafia do wielu bez względu na wiek, płeć czy zainteresowania. Zapoznała mnie z nim moja dobra koleżanka, która była największą miłośniczką klubów na roku. Jako, że się z nią zżyłem, spędzaliśmy razem sporo czasu. Pewnego piątku wybrałem się z nią do jednego z wrocławskich klubów na Pasażu Niepolda żeby potańczyć, napić się piwa, no po prostu zaszaleć. Czytaj dalej
Grubson – Zew młodości
Parias – Dissy z rysiem peją po raz kolejny przepisem na rozgłos
Pamiętny rok dwa tysiące dziewiąty, kiedy to trzech mc’s w wolnej chwili postanowiło stworzyć trio i stworzyć coś nowego. Parias, czyli team trzech polskich raperów- Leszka „Eldo” Kaźmierczaka i członków składu Molesta Ewenement: Tomasza „Pelsona” Szczepanka i Pawła „Włodiego” Włodkowskiego. Czytaj dalej
Raper na ciężkie chwile
Był sobie naiwny chłopaczyna, który miał swoje wzloty i upadki, ale słuchał Eldo i czuł się zrozumianym. Takich ziomeczków u nas w mieście jest sporo, może to dlatego, że blokowiska, na których mieszkamy i całokształt otaczającej nas aury tego miejsca na ziemi tak na nich wpływa? Kto na to pytanie może odpowiedzieć? Chyba tylko ludzie mający w kolekcji płyt „Eternię”.
Aż z ciekawości zagadałem kiedyś do dość popularnego typa od nas ze szkoły, chociaż jego popularność raczej objawiała się tym, że wszyscy go znali i kojarzyli, bo był, mały, gruby i wszędzie było go pełno. Z mojego rozeznania wyszło, że muzyka, jaką udostępnia na portalu, odzwierciedla rozchwianie emocjonalne z jakim się boryka. Może i trochę przesadzam, ale wydaje mi się, że to jego złoty środek na gorsze dni- ucieczka w rap razem z Eldo. Chociażby takie „Zapiski z 1001 nocy”, gdy się człowiek faktycznie w te teksty wsłucha, można znaleźć w nich odzwierciedlenie gorszych momentów w naszym mieście. Po dłuższej rozmowie objaśnił mi, co w tym wszystkim takiego wyjątkowego.
Mówiąc o twórczości Eldo, bardzo często wspominał takie płyty jak: „Nie pytaj o nią”, czy „PSI”, wypowiadał się o nich jak o dobrych kumplach, którym może się wygadać, chyba po prostu dawały mu mentalne katharsis. Wrażliwy człowiek trzeba przyznać i nie ma się czemu dziwić, że jest wiernym fanem twórczości Eldo. Niektórzy by mogli rzec, że jego teksty zbyt często są smutne, a nawet depresyjne, ale bądźmy szczerzy, takie jest często życie…
Wysoka jakość w jednym miejscu
„Wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej”. W tym przypadku pokuszę się o małą modyfikację tej sentencji. A zabrzmi ona tak: „Wszystko, co dobre, z jednego domu wychodzi”. Tym domem jest wytwórnia Asfalt Records, założona przeszło osiemnaście lat temu przez Marcina „Tytusa” Grabskiego. Ten wpis, uprzedzając wszystkich wolnych słuchaczy o odmiennych gustach, jest moją subiektywną opinią w kwestii muzyki hip-hopowej.
Całkiem niedawno robiąc przegląd całej kolekcji moich płyt, z dumą stwierdzam, że największy procent stanowią krążki wydane przez Asfalt Records. Cała seria płyt O.S.T.R, na czele z „Tabasco”. Do tego dochodzi Fisz, wybaczcie, nie jestem jakimś trendsetterem, ale muszę przyznać, że każdy, kto młodość miał buntowniczą, powinien przesłuchać „Heavi Metal”, a gwarantuję, że szybko zafunduje sobie muzyczną podróż wstecz. Emade, Tworzywo Sztuczne, Tabasco, Łona, Grammatik, Rtega Cartel, a na koniec Taco Hemingway. Artyści rozpoznawalni, dość odmienni, można by rzec, że ich Brand to ambitny hip-hop i umiejętność trafiania do różnych odbiorców.
Wszyscy są profesjonalistami, jeśli chodzi o tworzenie lirycznych wręcz tekstów, które są oryginalne, przenikliwe i niekiedy surowe, a jednocześnie bardzo lekkie. Asfalt Records skupia raperów o podobnych gustach i wrażliwości, którzy tworzą na tyle uniwersalną i estetyczną muzykę, by trafić do każdego- miłośników popu, metalu, rocka, a nawet muzyki klasycznej.